W 1186 roku książę Sambor I sprowadził z Kołbacza cystersów. Pierwszy opat nazywal się Ditthard. konwent przyjął patronat Matki Boskiej i św. Bernarda. Książę Sambor I przywilejem z 1188 r. wyposażył klasztor w 7 położonych w pobliżu wsi. We wrześniu 1224 r. Oliwę napadli Prusowie Pomezańscy i spustoszyli ją pożarami i rabunkiem. W styczniu 1234 r. Prusowie Warmińscy napadli na klasztor, spalili Oliwę i zabili 6 konwersów i 34 osoby ze służby klasztornej.
W czasie walk Świętopełka II z Krzyżakami rycerze zakonu trzykrotnie napadali na Oliwę, paląc ją i ograbiając opactwo z koni i bydła.
Około 1300 roku cystersi wznieśli również kościół św. Jakuba dla okolicznych mieszkańców.
W Wielki Piątek 25.III.1350 roku wybuchł ogromny pożar, który wniecił lekkomyślny służący. Z dymem poszło najstarsze późnoromańskie wyposażenie świątyni. Odbudowa trwała prawie całą drugą połowę XIV wieku. Kościół poszerzono w kierunku zachodnim o 4 przęsła nawy głównej.
W lutym 1577 roku gdańszczanie całkowiecie zniszczyli i obrabowali opactwo i Oliwę. Była to zemsta za uznanie przez opata Kaspra Geschkau i konwent Stefana Batorego królem Polski.
Po zwycięstwie Batorego gdańszczanie musieli zapłacić 20 tysięcy dukatów na odbudowę klasztoru.
Podczas wojny polsko-szwedzkiej konwent schronił się wgłąb kraju. Skarbiec i klasztorną bibliotekę wywieziono do Gdańska. Wtedy też wywieziono z Oliwy do Szwecji organy.
7.V1660 roku został podpisany w cysterskim refektarzu zimowym pokój zwany oliwskim.
Natępny opat Antonii Hacki wyposażył świątynię w nowy ołtarz główny, ołtarze boczne oraz portal główny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Bardzo dziękuję za pozostawione komentarze.