Około trzech tygodni temu byłam na spacerze w Parku Oliwskim. Była wtedy śnieżna zima, teraz to już wszystko się stopiło i przyszło przedwiośnie.
Najpierw odwiedziłam katedrę oliwską do której mam wielki sentyment, tam też byłam u I Komunii świętej. Potem Przeszłam się po parku pięknie ośnieżonym, pokrytym zimową szatą.
Oto i zdjęcia z mojego spaceru.
Dzisiaj tak jak dwa tygodnie temu poszłam na spacer w okolice mola w Brzeźnie. Pogoda była piękna słoneczko świeciło plus 7 stopni Celsjusza i tłumy ludzi. Szłam sobie brzegiem morza zachwycając się przyrodą i słuchając szumu fal. Przy molo w Brzeźnie zawsze są łabędzie zrobiłam im więc troszkę zdjęć. Tak poza tym to mam właśnie cztery dni urlopu zaległego jeszcze z zeszłego roku, więc mogę go poświęcić na spacery i pozałatwianie koniecznych spraw, aby te nie stały się zaległymi. Mam w zanadrzu jeszcze zdjęcia ze spaceru po parku oliwskim ale te pokażę w kolejnym poście.
Pozdrawiam Was wszystkich serdecznie i do następnego razu.
Wczoraj, w niedzielę było dość mroźno. Rano minus 12, w ciągu dnia minus 9. Jak zwykle w niedzielę na 12.00 poszłam na morsowanie, ale zdjęć nie mam, bo było za zimno na zdjęcia, drętwiały palce na mrozie.
Po południu poszłam na spacerek na molo w Brzeźnie. Jest teraz twarda, fajnie udeptana plaża, więc dobrze się chodzi. Molo w Brzeźnie ma 250 metrów długości i zostało otwarte w lipcu 1996 roku. Z Brzeźna szłam na piechotkę aż do domu (jakieś 2,5 km). Wróciłam szczęśliwa i zarumieniona od mrozu. Na molo szłam z chęcią sfotografowania łabędzi i akurat były, bo nie zawsze są, czasami gdzieś sobie odpływają. Pomimo mroźnej pogody było sporo spacerowiczów i rodzin z dziećmi.
Bardzo lubię nadmorskie spacery. Morze uspokaja i odchodzą wszelkie złe myśli. To dobry relaks o każdej porze roku. Zrobiłam kilka zdjęć podczas tego spaceru. Oto i one.
Kilka tygodni temu kupiłam w hipermarkecie małego hiacynta. Patrzyłam jak rośnie a rósł w oczach i cieszyłam się tym małym zwiastunem wiosny w moim domu. Właściwie hiacynta na wiosnę kupuję co roku ale w tym roku był taki mały ledwo co wystający z cebulki.
Zimowo Was pozdrawiam i do następnego razu!
We wtorek 2 lutego mój Tatuś świętował swoje 80 urodziny.
Po śmierci mamy 7,5 roku temu właściwie został mi tylko Tatuś, bo nie mam żadnego rodzeństwa. To najbliższa mi osoba. Jest to człowiek pod każdym względem wyjątkowy, niezwykle pracowity i odpowiedzialny. Odkąd sięgam pamięcią, taki był. Nie ma dla Niego żadnej domowej awarii, której nie potrafiłby zaradzić, umie dosłownie wszystko naprawić. Ma 53 lata pracy, w czasie których wykorzystał 28 dni zwolnienia lekarskiego, już od 20 lat jest na emeryturze. Mieszka sam, sam też prowadzi dom sprząta, codziennie gotuje obiad, sam pierze i prasuje a na wszelkie oferty pomocy odpowiada, że dopóki może, sam chce wszystko robić. Jest pogodny i radosny cieszy się każdym dniem, codziennie rano uczestniczy we Mszy św. , cieszy się dobrym zdrowiem. Jest dla każdego życzliwy i zawsze ma dla wszystkich dobre słowo. Oczywiście życzyłam Tatusiowi 100 lat w zdrowiu i szczęściu, oby się ziściło.
